Voorlezen is zo veel meer dan alleen het hard op lezen van woorden in een boek. Voorlezen is gezellig en leuk, maar ook heel goed voor de sociaal-emotionele, lichamelijke, creatieve, cognitieve en taalontwikkeling (oa. het bevorderen van de woordenschat).
In de huidige Nederlandse maatschappij is laaggeletterdheid een steeds groter wordend probleem. [Read more…]
“Als je een vraag stelt aan de kinderen in je groep, wil je graag een antwoord. Vaak heb je dan de neiging om ‘makkelijke’ (meer gesloten) vragen te stellen, omdat je denkt dat kinderen dan sneller kunnen antwoorden. Het stellen van deze meer gesloten vragen (wat is dit voor kleur? welke vorm is dat? wat is dit?) blijkt juist een grote valkuil te zijn. Dit soort vragen lokt namelijk vaak enkel een kort antwoord uit, als de kinderen al het antwoord weten op je vraag. Het kan ook zijn dat de vraag juist te moeilijk was en dat ze hierdoor merken dat ze weer een woord of antwoord niet weten, zich voelen falen, dichtslaan en helemaal niet meer antwoorden.” [Read more…]
Het is al weer heel waren jaren geleden dat ik zelf leerde lezen. Ik ben nu 27 en het is dus ruim 20 jaar geleden dat ik naar groep 3 ging. Om eerlijk te zijn kan ik me er zelf niet zo heel veel van herinneren. Ik weet dat al snel bleek dat lezen bij mij niet zo makkelijk ging als bij mijn klasgenootjes. Dus ik moest in de klas meelezen met een casettebandje en kreeg boekjes uit de schoolbieb om thuis mee te oefenen. Mijn best bewaarde herinnering is aan ‘De Fee en de Foem’. Een simpel leesboekje waardoor ik, zo herinner ik het me nu, helemaal door betoverd was. [Read more…]
De ervaringen van een voorlezende vader.
Werd je vroeger thuis veel voorgelezen
Bij mij thuis werd er veel gelezen maar weinig voorgelezen. Misschien liet ik er ook zelf weinig ruimte voor want ik vond het leuk om de krant te spellen, en wekelijks de nieuwste aflevering van de zevendelige Spectrum Dierenencyclopedie. Dus misschien hebben ze gedacht: hij leest liever zelf dan dat hij zich laat voorlezen. [Read more…]
Elke dag opnieuw vragen de kinderen als ik het lokaal binnen kom of ik weer een boekje bij me heb. Ik lees graag voor en de kinderen luisteren graag, niet altijd hebben ze de zit-billen om lang stil te zitten, maar ze springen al op de bank zodra ze klaar zijn met drinken en ze kunnen niet wachten op weer een verhaaltje.
Vorige week ging het weer precies het zelfde, maar deze middag was de eerste keer dat ik mijn verhaaltje niet heb uitgelezen. Ik weet niet precies wat de oorzaak was. Misschien omdat ik zelf niet op de bank zat, tussen de kinderen in. Of misschien omdat het al 2 dagen regent en stormt en de kinderen gewoon te veel energie hadden.
Bij mij thuis werd er veel gelezen maar weinig voorgelezen. Misschien liet ik er ook zelf weinig ruimte voor want ik vond het leuk om de krant te spellen, en wekelijks de nieuwste aflevering van de zevendelige Spectrum Dierenencyclopedie. Dus misschien hebben ze gedacht: hij leest liever zelf dan dat hij zich laat voorlezen.
Naar ik mij kan herinneren werd ik pas voorgelezen toen mijn acht jaar oudere zus naar de PA (voorloper van de Pabo) ging. Ze moest toen kinderboeken lezen èn leren voorlezen. Ik was het proefkonijn. Veel van de titels uit mijn eerdere posts (zie lijst hier onder) heeft zij me voorgelezen. Ik zat toen in de brugklas. De meeste heb ik inmiddels alweer voorgelezen aan de oudste bij ons thuis (nu 12). [Read more…]
Onlangs heb ik het boek: Slurfje past op het ei van Dr Suess voorgelezen. Zoals alle boeken van Dr Suess is het een leuk en grappig fantasieverhaal met een vleugje echtheid. Maar wat minstens zo kenmerkend is voor de Dr Suess boeken is dat ze zijn geschreven in rijmtaal.
De kinderen aan wie ik aan het voorlezen was (5 a 6 jaar oud) hadden onlangs een les rijmen op school gehad. Na een paar bladzijde merkte Victor op dat de zinnen rijmde. Bij elke nieuwe bladzijde merkte hij dit opnieuw op.
[Read more…]
In prentenboeken en voorleesboeken staan vaak veel korte spreekteksten. Er is een duidelijk verschil tussen deze spreekteksten en de vertelteksten. Je kunt allerlei stemmetjes gebruiken bij ieder figuur, maar dit is vaak helemaal niet nodig. Op de eerste plaat kost het inspanning om met verschillende stemmetjes voor te lezen, iets wat het voorlezen juist onrustig kan maken. Zeker bij de jonge luisteraars (peuters en kleuters) is rustig en duidelijk voorlezen extra belangrijk. Hierdoor en door je kind regelmatig aan te kijken tijdens het lezen zorg je voor duidelijkheid en interactie. Dat maakt het voorlezen gezellig en zorgt er voor dat je kind het verhaaltje begrijpt.
[Read more…]
Dat kinderen keer op keer om hetzelfde verhaaltje vragen en dit eindeloos vaak willen horen is waarschijnlijk geen nieuws voor je. Telkens weer vinden ze het verhaaltje prachtig om te horen en de interactie wordt alleen maar groter.
U bent zelf misschien het boekje na drie keer al wel zat, maar je weet, het hoort er bij. Toch hoeft de herhaling geen struikelblok of niet saai te zijn. Het kan juist een grote bijdrage leveren. Je kunt je kind op steeds weer andere details wijzen en misschien ontdekken ze zelf al nieuwe dingen na een paar keer lezen.
Ook na het lezen kun je steeds weer een ander onderwerp uit het boek kiezen om verder over te kletsen. Het thema van het verhaal, herkenningspunten voor de kinderen, de personen, keuzes die gemaakt worden. Je kunt vast een heleboel dingen bedenken.
Probeer het maar eens!
Als je een boek uit wilt kiezen voor je kind, is de keuze soms zo groot dat het daardoor juist moeilijk wordt om iets te kiezen. Het helpt om te zoeken naar een thema of speciale gebeurtenis in het leven je kind. Misschien ga je binnenkort op vakantie, of is hij bijna jarig. Misschien komt er een broertje of zusje of is je kind bezig zindelijk te worden. Zo zijn er natuurlijk nog honderden andere thema’s en gebeurtenissen waar tegenwoordig kinderboeken over geschreven zijn. Zelfs de wat lastigere thema’s worden niet meer vergeten. Denk bijvoorbeeld aan overlijden, scheidingen, adhd en ga zo maar door.